Aus “Heimweh”:
“Ik bün nich ehr’ tofräden,
Dat Heimweh drückt un quält;
Ik müdd se sehn, de Städen,
Wo ik as Kind heff spält.
Den Weg, wo de all Widen dicht
Bieenänner stohn’, will’k as in
Kinnertieden noch eenmol, eenmol gohn.”
Aus “Heimweh”: